Grzegorz Ósmy - "ósmy po bogu - ale czy po byku?"

Grzegorz Ósmy - urodził się.
I to go zgubiło..
Ewentualista z wyboru i konieczności.
Szatyn ze sztafażem szarlatana.

Wystawiał i publikował ale bez przekonania.
Ma więcej grzechów na sumieniu, ale obiecuje jeszcze nabroić.

Lubi ser pleśniowy i sztruks. Często jeździ rowerem.
W wolnych chwilach dużo oddycha albo gra w scrabble

http://grzegorz8smy.digart.pl/

Kolarstwo i rymarstwo

Lao Koń i spółka
© Grzegorz Ósmy

mokra robota

po wodzi trotylem nilowym wybuchły

upały starzy ludzie padają jak muchy

w smole mułu z mozołem pospołu

jak mrówki w pocie czułek na stosy

kopców pokornie znoszą rozdęte 

w przypływie topielczego humoru ciała 

swetrów krzeseł starych lamp 

które nie rzucą ziemi nowego

światła kładącego się cieniem na

wciąż mokrych korytach zmarszczek

jakimi łzowe kanaliki irygacyjne

irytująco kropka w kroplę wykapaną

sączą mantrę że jedno co warto

to upić się warto w trupa co nim

prędzej padną niż dadzą wywieźć się 

w pole gdzie wróblom okoniem wciąż stoi

strach

© Grzegorz Ósmy 

Bazylia, oregano, tymianek
© Grzegorz Ósmy

jak powinien grzmieć tytuł

kocham - to nie tak łatwo powiedzieć

to trzeba wiedzieć, za to iść trzeba

siedzieć, postać, dwie postaci,

uklęknąć i z bólu nawet nie jęknąć

gdy boli gdy się taniec zaczyna 

chocholi gdy na drogę zabraknie oboli

kocham to nie dzień dobry, nie trzymaj

się ciepło, nie udław się kalarepką

kocham to ciężki koliber, to sowa,

to marabut, to prawem chroniony

ptak którego lepiej mieć w dłoni

niż na ustach zwłaszcza gdy klatka

jak głowa, jest pusta

© Grzegorz Ósmy

Biuro piekła modlitw wysłuchanych
© Grzegorz Ósmy

eM Cię kwadrat

nie musisz już więcej przychodzić

mimochłodem z premedytacją

na nieproszone kolacje bez

wchodzenia na obcesach w relacje

już tu jesteś

czego eksmisji nakazem nie zmienię

nawet pośród re-torsji sumienia

nie pozbędę twoich tu znamion nie

poradzę wciąż reaguję wzruszeniem

lecz ramion

© Grzegorz Ósmy

Bzdura, w której żyję
© Grzegorz Ósmy

torturując trotuary

to nie była jej wina wiedział, powiedział

nie jesteś mi winna miłości, nie jesteś mi

winna nadziei, którą mam że podejdziesz

bym nie dał ci kwiatów bo umniejszać nie

chcę ci chłodu rzeczą której sam nie 

stworzyłem pisał palcem na murze 

jaki z zeszłomrocznego śniegu wznosili

nie nosił jej na rękach, nie zniosła by

tego ale odprowadzał do domu cierpliwie

znosząc czas między ustami a światłem

zapalonym w jej oknie wracając białe

plamy nanosił na mapę z której została

legenda

żyli długo, daleko lecz nigdy się nie

dowiedział że twarz kryjąc w okna 

półcieniu czekała aż wreszcie 

odejdzie

© Grzegorz Ósmy

Dalibóg bogey
© Grzegorz Ósmy

wyspa hobsona

siedział oparty o swój cień

grzebał w kieszeniach drobne

radości małe ssaki oddawały

mu hołd ale nie składały ofiar

patrzyłem jak koniec świata

ledwo wiąże 

z końcem

© Grzegorz Ósmy

Gospodarska wizytacja
© Grzegorz Ósmy

las napalmas

w tym lesie były tylko wilki

nikt nimi nie karmił bliźniaków

choć bracia grimm sadzili te 

drzewa a im bardziej w las tym

pod jastarnią najciemniej w przez

żołądek w sedno drodze do werony

wylotowej jak rana od czubka

kapturka po miejsce gdzie kończy

polana świeżą krwią opuszczona

jak każde z nas piętro niżej tam

gdzie niedaleko piękna jest piekło

jakim innym to my gdzie smoła się

warzy na szosę która prowadzi do

nikąd skąd do wieczności już tylko

rzut pozostaje nam kości o które

walczyć będziemy jak psy ktoś inny

ten las zasadził lecz jedyne 

w nim wilki to ja jestem i ty

© Grzegorz Ósmy

Kandyzowana kanonizacja
© Grzegorz Ósmy

deratyzacja dezyderrat

ten wiersz deklaracją nieskromnej podłości

wypowiedzeniem wojny dwupokojowym

traktatem podaniem o pracę żądaniem 

podwyżki aktem strzelistym z nagich

nubijek sterczącymi sutkami litanią

w drodze krzyżowej pocztowych kolejek

ostatecznym rozkładem jazdy bylejakich

pociągów lekturą nieobowiązkową koniecznie

nadbagażem oświadczeń czarną polewką

indeksem mord zakazanych młotem na

czarownice pułapką na myszy kocią

kołyską karmnikiem dla ptaków

bezalkoholową wódką dla dzieci pijaków

ten wiersz jest przyznaniem do winy i obiektem

kpiny sentencją wyroku prośbą o łaskę

truflą rzucaną przed świnię modlitwą

w czarnej godzinie jest listą wildsteina

i augiasza stajnią jednostajnie po równi

pochyłej w pętlę czasu okutaną szyją

ten wiersz jest więc i ja jestem cholera!

lecz pointy szukajcie w żartach strasburgera

© Grzegorz Ósmy

Kup nasz dziennik (tylko nie Nasz Dziennik)
© Grzegorz Ósmy

ja gore

boże mój obcy mi bardziej

niż obcy w kolejnych częściach

przepraszam ci powiem na sucho

lecz bardziej rzucę kurtuazji

kamyczek do twego rajskiego

ogródka niż gdybym potrzebał

wybaczeń za to że nie czczę

cię na czczo ani tym bardziej

gdym syty czczym słowem twej

próżności pośród wszechpróżni

niebytu nie łechtam łakomy

dusznej strawy duchowej

wybacz że jak się wabisz nie 

dowiem odpuść że nie skaczę

przez patyk z na kaloryczny

wiatyk nadzieją choć lud czołem

w kamień bije mi na czole tylko

zmarszczki się śmieją bardziej

niż głupiemu do sera i choć

żaden ze mnie heretyk zaprzaniec

czy innowierca to taką mam nad

cię przewagę że ja istnieję

i można mnie tknąć do żywego

a gdy mi snów lub wyobraźni

zabraknie to mogę cię wymyślić

ab ovo myślą uczynkiem i

pożądaniem moje masz na to

s ł o w o

© Grzegorz Ósmy

Lebenstrauma
© Grzegorz Ósmy

z deszczu podróżę

zeszliśmy z drzew i przekroczyliśmy rzekę

nie wzdychaj tym powietrzem

nie wiesz gdzie było przedtem

mówisz gdy stanęliśmy w miejscu

zaciągnij się

do straży mej i zawsze przy mnie stój

pożary gaś i ogień wzniecaj znów

księżyca pełnią spełnij mnie gdy nów

kamieniem nocy gwiazd wykrzesze rój

i gęsią obierz skórkę ze słońca pomarańczy

dniem kwitnie chociaż jedno z drzew

pierwszą ci będę z wszystkich ew

owoców stąd nie damy zjeść szarańczy

napij się

mówisz herbaty robiąc dzban

przed nami cały dzień i nocy trzecia część

powietrze czyste już, tutejsze

usiądź lub połóż się – pooddychamy

© Grzegorz Ósmy

Na dworcu w avignon
© Grzegorz Ósmy

kotka na rozgrzanym blaszanym drwalu

ledwo tornada minęły zeszłoroczne śniegi

na wąskim awiniońskim moście a już drwal

blaszany z braku lwa mówił do dorotki

kociaku choć strach na wróble wyglądał

lepiej od dziś tu będzie twoje kansas

warknął pancerną pięścią kończąc śpiew

łabędzi birnamskiego lasu który od

miesiąca łaził za nimi jak pies nam

toto nieprzydatne rubinowe trzewiczki

zostały w lesie słońce szalało blacha

parzyła a gdzie drwa rąbią tam jęknęła

dorotka przerżnij mnie rozłóż na deski

tylko włóż w to trochę serca cię proszę

© Grzegorz Ósmy

Nie poczytaj mi tego
© Grzegorz Ósmy

czy życzenia niespełnienia

twoje obrazki którym zasłaniałam twarze

pełne pustki na nich wypisując litery

to plastry na bliznach zimnożółtych ścian

w muzeum wiatru z którym przeminęłam

wpatrzona w jedną spośród tych butelek

jakim własne nadawałeś rysy do środka 

na piasek z nadmorskiej podróży wkładając 

kwiat suchy - jak ty to robiłeś pytałam

ciebie dopóki sama wzywając pomocy w szkło 

nie zaczęłam łomotać od środka jak list 

rozbitka wytatuowany na grzbiecie dłoni 

którą nie wygrażam - dżinem jestem w butelce

z lodem i cytryną

© Grzegorz Ósmy

No i gada dziad z obrazą
© Grzegorz Ósmy

zima jest płaska

jeszcze ziemia nie była do końca okrągła

gdy smoki kichały na iskry które krzesali

nieokrzesanie łamiąc meblom nogi sobie

głowy a szyfry wspólnym językom jeszcze

esemes był papierowy w szczelinę czeluści

torebki wsunięty lub do tylnej kieszeni z

hubką zapalniczki wysłany by sięgając mógł

biec do niej jak po ogień który gasł z każdym

wrzaskiem o brzasku rozdzierającym w pół

kołdrę a potem już tylko mordę wśród obaw

by nie skończyło się mordem tak upadają

imperia tak wymierają gatunki nadzorem

specjalnym objęte zamiast ramionami tak

kończą ci których imiona jednak są idiomami

nieodmiennymi przypadkiem nawet tym który

sprawia że na już obłej planecie rozdzielnie

niczym płód spędzają swój urlop grzebiąc

się wzajemnie w prochu ziemi Urlo

© Grzegorz Ósmy

Okruch lodu
© Grzegorz Ósmy

przewrócona kula

bliższaś mu niźli ciału koszula

nawet ta w którą otulasz dezabilu

pozór demobiluzując ku uciesze

debila aż guziki mylą ze szczytami

piersi mu w mózgu takie zdjęcie

wisi na ścianie której nie przebije

nawet głową w zimnej kąpaną urodzie

na gorąco zdając z egzekucji

relację z rewolucji na żywo trup

ściele się często obce im słowa

dyndają na latarniach między ustami

dzikie zwierzęta chodzą po ulicach

w sumienie zły cyrk tylko dlaczemu

nosem klauna pismo szczuje drżące

chromym chomikiem wśród tej metafory

że z braku koszuli nadzienia jego

matką głupich będzie choć chrzestną

z pocałunkiem śmierci sport gdy sam

w siebie się wtula kręgląc po podłodze

jak gdyby przewrócona kula w łeb

z lufy palca co bokiem wychodzi od

samego siebie trzymana na dystans

tak na trzask z bicza lub wystrzał

z aurory pozór reform dający bo

gdybym pisał o sobie

to wciąż byłbym chory

© Grzegorz Ósmy 

Pokój z widokiem na wojnę
© Grzegorz Ósmy

całując Winnie w Cooper

w mojej telewizji wciąż lecą

cudowne lata tylko ja już do

high schoolu nie chadzam za

jeden uśmiech podróżam ten

właśnie który mi został gumą

arabską tysiąca i jedynej

niemocy na kopertę bez adresu

wlepiony jak mandat za gapę

czyściec to pralnia brudnych

wyrzutów sumienia to bistro

zagryzanych zębów zjedzonych

na autodestrukcji w napadach

samoobrony to agresywne aikido

to blitzkrieg pozycyjnych wojen

które sam przegrywam ze sobą

w oksymoronów kółko golony

jeden jestem pancerny w pancerz

mój łeb zakuty i choćbym życzeń

miał siedem to sam się sobie 

zdaję potrzebny zupełnie jak 

psu na buty

© Grzegorz Ósmy

Północ-północny krzyk
© Grzegorz Ósmy

o czym szumią łącza

jesteś mi depeszą, haiku jesteś

na liściu, z nadmorzewia pocztółką

o wierzbie na gór szczycie łkającej,

skreślonym zapiskiem na pudełku

przepalonych zapałek, notatką magnesem

do lodówki przykutą, kocham jolkę w

framudze wyrytym, sylabą w szklanym

paciorku, kolcem róży jak z płatka różańca

a wojną mi byłaś i pokojem na którego

frontach czasu straconego szukałem,

sagą o ludziach z lodu, rzeczpospolitą

obojga narodów, teraz też drukiem

wyszłaś po angielsku lecz chińskimi

znakami, książką w gardle mi stajesz

telefoniczną hong kongu z alfabetnym

spisem kompletnym tych wszystkich 

numerów

jakich mi już 

nie wykręcisz

© Grzegorz Ósmy